یک شرکت ترجمهٔ بریتانیایی این کلمه را جزو ده‌تا از سخت‌‌ترین کلمات انگلیسی برای ترجمه دانسته است.
اولین بار هوراس والپول (en) (۱۷۱۷–۱۷۹۷) نویسنده انگلیسی در سال ۱۷۵۴ میلادی در نامه‌ای خطاب به هوراس مان (en) در فلورانس از این کلمه استفاده کرد و می‌نویسد که این واژه را با تکیه بر افسانهٔ ایرانی «سه شاهزاده سرندیپ» (اثر نویسندهٔ پارسی‌گوی امیرخسرو دهلوی) نوشته است، داستانی که قهرمانانش دائماً چیزهایی کشف می‌کنند که به دنبالش نبوده‌اند. واژهٔ «سرندیپ» نام فارسی سری لانکا است.
ویلیام بوید واژهٔ زمبلانیتی (به انگلیسی: zemblanity) را برای اولین‌بار به عنوان متضاد واژهٔ «سرندیپیتی» به کار برده است، به معنی دست پیدا کردن به یافته‌های منفی قابل انتظار. این واژه برگرفته از نام نوایا زملیا است.
واژهٔ دیگر بهرامدیپیتی (به انگلیسی: Bahramdipity) است که برگرفته از نام و شخصیت بهرام گور است به آن صورتی که در داستان سه شاهزاده سرندیپ بیان شده. این واژه به معنی از بین بردن رویدادها و یافته‌های سرندیپیتیایی توسط افراد صاحب قدرت است.