"سندباد" در سینما فرهنگ

صبح جمعه 12خردادماه سال جاری در نشست سفری با انیمیشن
فیلم"سندباد" (افسانه هفت دریا) در سینما فرهنگ به روی پرده می رود
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)،‌به نقل از روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی، پس از نمایش فیلم "سیداحمد وکیلیان" محقق مدیرمسئول و صاحب امتیاز نشریه فرهنگ و مردم و "امیر مسعود علمداری" کارشناس سینمای انیمیشن به نقد و بررسی این اثر و "اقتباس در سینمای انیمیشن" می پردازند.
در این نشست که توسط بنیاد سینمایی فارابی و با همکاری موسسه پیلبان برگزار می شود همچنین تیزرهای تبلیغاتی تولید شده در ایران ( آثاری از علی احمدی و فرخ یکدانه) با حضور کارگردان های این آثار و "حسین ضیایی" کارشناس سینمای انیمیشن بررسی می شود .
برنامه جلسات نمایش و نقد و بررسی آثار برگزیده انیمیشن داخلی و خارجی توسط بنیاد سینمایی فارابی و با همکاری موسسه پیلبان هر دو هفته یک بار برگزار می‌شود.
علاقه مندان می‌توانند برای حضور در این نشست روز جمعه به سینما فرهنگ مراجعه کنند.

هشتمین سفر سندباد در تئاتر شهر به صحنه می‌رود

نمایش هشتمین سفر سندباد از 31 فروردین ماه جاری در تالار سایه تئاتر شهر به روی صحنه می‌رود.
این نمایش نامه نوشته‌ی بهرام بیضایی و کارگردانی کیومرث مرادی، از روز چهارشنبه 31 فروردین تا پایان اردیبهشت ماه سال جاری به معرض نمایش گذاشته می‌شود.
احمد ساعتچیان، امیر کاوه آهن‌جان، اتابک نادری، فرهاد زارعی، محسن تنابنده و ... در این نمایش به ایفای نقش می‌پردازند.
همچنین پیام فروتن، کتایون حسین‌زاده، بهزاد مرتضوی، آوا سلطانی عربشاهی، آزاده سهرابی، و محمد فرشته‌نژاد به ترتیب طراحی، صحنه، مشاور کارگردان، دستیاز کارگردان، طراح لباس، منشی صحنه و آهنگسازی این نمایش را برعهده دارند.
گفتنی است، هشتمین سفر سندباد در بخش مسابقه هجدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر از سوی هیات داوران کانون ملی منتقدان تئاتر در سه رشته کارگردانی، طراحی صحنه و بازیگری مرد اول برگزیده شده است.
گفتنی است ، ساعت اجرا و سایر اطلاعات تکمیلی اعلام خواهد شد.

تمرینات نمایش «سندباد» به زودی آغاز می شود

تمرینات نمایش «سندباد» نوشته و کار حسین ذوقی به زودی آغاز می شود.
به گزارش خبرنگار هنری ایسنا، حسین ذوقی یکی از اعضای گروه تئاتر صلح که پیش از این در هفته فرهنگ و هنر آلمان نمایش «ونتیسک» را کارگردانی کرده است و این بار تصمیم به شروع تمرینات نمایش« سند باد» دارد، وی در گفتو گو با ایسنا، درباره این نمایش ، گفت: متن «سندباد» براساس قصه‌های هزار و یک شب و به صورت یک نمایشنامه تک پرسوناژ نوشته شده است .
وی ادامه داد: این نمایش نیز به دنبال کار قبلی من گونه‌ای از اجرای پرفورنس است که در آن از نقاشی ، مجسمه سازی ، و معماری کمک گرفته شده است و گونه‌ای از تئاتر تجربی محسوب می شود.
ذوقی همچنین در خصوص شروع تمرینات و اجرای نمایش ،‌افزود: به احتمال زیاد از هفته آینده تمرینات نمایش را شروع می‌کنیم و امیدواریم که برای شهریور و مهر و یا حتی زودتر از آن امکان اجرای آن را در سالن تجربه خانه هنرمندان پیدا کنیم.
لازم به ذکر است که ذوقی در حال حاضر مشغول به نگارش متن دیگری برای مریم پرتوی ، یکی از اعضای گروه تئاتر صلح است.

نمایش هشتمین سفر سندباد، نوشته بهرام بیضایی به روی صحنه خواهد رفت

نمایش هشتمین سفر سندباد نوشته بهرام بیضایی در جریان هجدهین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر به روی صحنه خواهد رفت.
این نمایش با کارگردانی کیومرث مرادی و بازیگری احمد ساقیچیان، امید کاوه آهن‌جان، اتابک نادری، فرهاد زارعی، محسن تنابنده، تقی همتی، مسعود حجازی مهر، علی صالحی، رضا آحادی، سیدبهرام سروری‌نژاد، علی سرابی، رضاپاپی و محمد چنگیزی، کاری از گروه تئاتر تجربه است.
گفتنی است که داستان این نمایش مربوط به اتفاقات عجیبی است که پس از هفتمین سفر سندباد و بازگشت وی به موطنش روی می‌دهد.

نمایشنامه هشتمین سفر سندباد، بهرام بیضایی در هجدهیمن تئاتر فجر

هشتمین سفرسندباد اگر چه یک قصه قدیمی است، ولی به اندازه کافی نشانه‌های امروزی را دارد.
کیومرث مرادی، کارگردان نمایشنامه هشتمین سفر سند باد بهرام بیضایی در مصاحبه اختصاصی با خبرگزاری دانشجویان ایران با بیان این مطلب گفت:‌در این نمایش سندباد فردی است که سالها به دنبال حقیقت است این قصه با وجود قدیمی بودنش، حرفهای زیادی برای دنیای امروز دارد که من سعی کردم این تصاویر را در میزانسنهای مختلف نمایشم نشان دهم.
مرادی درباره بهرام بیضایی و مشاوره‌ای او در این نمایش گفت: به عقیده من بهرام بیضایی یک نابغه و یک نویسنده فرا زمان است و گفتن یک خسته نباشی از سوی او بزرگترین آرزوی من است.
وی ادامه داد: هشتمین سفر سندباد در واقع موضوع پایان‌نامه در مقطع کارشناسی ارشد است که خوشبختانه به جشنواره امسال راه پیدا کرده است. در این پرونده بهرام بیضایی به عنوان یک مشاور همواره مایه دلگرمی در کار من بوده است و همیشه با نگاه اعتمادی که به من داشته مرا در کارم آزاد گذاشته است.
مرادی افزود بیش از 50 درصد کار آماده است که البته راضی کننده نیست اما ترکیب بچه‌های گروه موجب این امیدواری است که کار به بهترین شکل اجرا شود.
کارگردان هشتمین سفر سندباد گفت: متن این نمایش مورد علاقه‌ی من است و از سال 74 تاکنون سعی در اجرای آن دارم و امسال با وجود فرصت کم و امکانات محدود، موفق به اجرا خواهم شد.
مرادی در پایان گفت: امیدوارم پس از اجرای این نمایش دنیای مطبوعاتی آقای اسراری که نمایشنامه ای دیگر از بهرام بیضایی است را اجرا کنم.

«سندباد»، نماینده‌ ایران در جشنواره تئاتر عروسکی فرانسه

«سندباد» به عنوان تنها نماینده‌ ایران، راهی جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی "شارلویل مزیر" فرانسه شد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، نمایش عروسکی «سند‌باد» کاری از گروه نمایشی «داروک»، به کارگردانی فاطمه سوزنگر و محمد بابایی راهی جشنواره بین‌المللی "شارویل مزیر" فرانسه شد.

این جشنواره که از بزرگترین و معتبرترین جشنواره‌های بین‌المللی نمایش عروسکی است، از 20 تا 29 سپتامبر (29 شهریور تا 8 مهرماه) برگزار می‌شود و 90‌ گروه نمایشی عروسکی از کشورهای مختلف دنیا در آن به اجرای نمایش خواهند پرداخت.

این جشنواره هر دو سال یک‌بار به مدت 10 روز برگزار می‌شود و چندین هزار بیننده از تمامی دنیا برای دیدن و شرکت در آن راهی این شهر می‌شوند.

گروه نمایشی «داروک» تنها گروهی است که از ایران در این جشنواره بین‌المللی حضور دارد و نمایش عروسکی «سندباد» را با تکنیک تئاتر کاغذی و با بهره‌گیری از عناصر ایرانی به روی صحنه خواهد برد.

نمایشنامه «سندباد» بر اساس قصه‌های «سندباد بحری» (قصه‌های هزار و یک‌شب) و با بهره‌گیری از شخصیت‌های افسانه‌ای ایرانی نوشته شده است. صحنه و عروسک‌های نمایش با الهام از مینیاتورهای ایرانی ساخته شده‌اند و موسیقی نمایش نیز موسیقی سنتی ایرانی است.

گروه «داروک» اگرچه از عناصر ایرانی در اجرای «سندباد» بهره برده است، اما جهت ارتباط بیشتر با مخاطب در تجربه‌ای جدید، با همکاری گروه فرانسوی « Papeir Theater»، این نمایش را به زبان فرانسه در جشنواره شارلویل مزیر اجرا می کند.

نمایش «سندباد» در سال 2011 نیز موفق به راهیابی به فستیوال بین‌المللی تئاتر کاغذی فرانسه شده بود.

نویسندگی و کارگردانی این اثر را فاطمه سوزنگر و محمد بابایی بر عهده دارند. طراحی و ساخت صحنه و عروسک‌های «سندباد» با فاطمه سوزنگر بوده است و بهرام بهبهانی، مهرنوش شریعتی، محمد بابایی و فاطمه سوزنگر نیز عروسک‌گردان‌های این نمایش هستند. ‌الن لوکوک، بریس کاپی و نرگس مجد نیز صداپیشگی عروسک‌های این نمایش ایرانی را بر عهده دارند.

سقوط اسطوره‌های کارتونی؛ کارتون‌های امروزی بیشتر در وجوه تکنولوژیکی خود ظهور کرده‌اند

سال‌های دور، این قصه‌ی مادربزرگ‌ها بود که کودکان خانه را گرد هم جمع و سرگرم می ساخت. این قوه تخیل بچه‌ها بود که تصاویر ذهنی و خیالی از شخصیت‌های داستان خلق می کرد و هاله‌ای از احساس و عاطفه پیرامون آنها به وجود می آورد.
به گزارش سرویس نگاهی به وبلاگ‌های خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، نویسنده‌ی وبلاگ "کوچه فرهنگ" به نشانی http://ssaemi.blogfa.com در ادامه نوشته است:‌ در واقع قصه گویی و نقالی در مقام رسانه‌ای گرم به رشد و تحرک قوه خیال و تکامل ذهنی کودکان کمک می‌کرد و چه بسا تا دم پیری همچون خاطره‌ای ماندگار به جهان خیالی و واقعی آنها جان می‌داد.
در سالهای بعد اما "کتاب" نتوانست جانشین قصه‌گویی‌های گذشته شود چرا که فرهنگ شفاهی ما چندان میانه خوبی با کتاب و نوشتار نداشت و نبود فرهنگ مطالعه به بهبود وضع کتابخوانی به جای قصه گویی کمک چندانی نکرد تا البته با ورود به عصر ارتباطات و توسعه تکنولوژی های مدرن ارتباطی رسانه ها به ویژه تلویزیون همه را جادو کرد و کودکان بار دیگر به خانه بازگشتند اما این بار به جای مادر بزرگ، دور جعبه جادویی تلویزیون نشستند تا برنامه‌ها و قصه‌های کارتونی که مظهر رسانه سرد بودند حتی تصاویر ذهنی و خیالی شخصیت های قصه را هم برای آنها به تصویر بکشد. تصاویر رنگارنگ و جذاب تلویزیونی خیال کودکان (حتی بزرگسالان) را مجذوب خود کرده بود که آنها دست از کوچه و خیابان شستند و به صفحه کوچک تلویزیون چشم دوختند. تجربه عینی و عملی آنان در بازی‌های کودکانه به تدریج جای خود را به تخیلات و تجربه های انتزاعی سپرد! و گونه‌ای انفعال رسانه‌ای ایجاد نمود.
"برنامه کودک" در دنیای تصویر و رسانه چنان جایگاه قدرتمندی یافت که بخش عمده ای از سرگرمی بزرگسالان را هم از سهم تماشای تلویزیون به خود اختصاص داد. توسعه فن آوریهای کامپیوتری، هنر گرافیک و صنایع فرهنگی نیز به ارتقا سطح کیفی برنامه های کودک انجامید. در این میان انیمیشن از جایگاه خاصی برخوردار شد. انیمیشن یا نقاشی متحرک از animaite به معنای جان بخشیدن گرفته شده است و انیماتورها در واقع به نقاشی‌ها، طلق‌ها و عروسک‌ها جان می‌بخشند و آنها را متحرک می‌کنند.
تصاویر متحرک اولین بار در سال 1884 در سالن‌های تاریک زیرزمین‌های پاریس و باتکنیک آینه های مکثر روی پرده سفید به نمایش در آمدن اما در 28 اکتبر 1892 امیل رنو، بخش تصاویر متحرک خود را در سالن موزه گردون پاریس به حرکت در آورد و به آن «تاتر اتیک» نام داد. انیمیشن 10 سال قبل از اختراع سینما توسط برادران لومیر متولد شد و مادر سینما است. این ژانر نمایشی توسط مک کی ساخته شد و به اوج خود رسید و والت دیزنی هم صدا را وارد دنیای انیمیشن کرد.
در واقع انیمیشن یا کارتون‌ها بخش عمده‌ای از دنیای تصویری کودکان را تصاحب کرد. «برنامه کودک» در حال حاضر در کشور ما به سه قسمت تقسیم می شود: سریال‌های کارتونی، نمایش‌های عروسکی و برنامه های اجرایی. البته در سالهای اخیر حجم کارتونها نسبت به دهه گذشته کمتر و برنامه های اجرایی و مسابقات تلویزیونی پر رنگ‌تر شده است. امروزه گرچه توسعه فن‌آوریهای تصویری و تکنولوژی گرافیک، امکانات بیشتری برای ساخت انیمیشن‌های کودکانه را فراهم کرده است اماکودکان امروزی نسبت به گذشته احساس تعلق خاطر کمتری با کارتون‌ها دارند. شاید به جرات بتوان گفت همه ما کودکان دو هه پیش و به اصطلاح نسل سوم، کارتون‌های زمان کودکی خویش را بیشتر از برنامه ها و شخصیت های کارتونی معاصر دوست داریم.
پسرشجاع، مهاجران، خانواده دکتر ارنست، حنا دختری در مزرعه، بی خانمان، سندباد، پینوکیو، پلنگ صورتی، رابین هود ،گالیور گوریل انگوری و .... بخش عظیمی از خاطرات کودکی ما را شکل می‌دهد که هر کدام به تناسب روان شناختی و جامعه شناسی‌اش در تجربه کودکانه ما سهیم هستند.و به نوستالوژی کودکی نسل ما بدل شده‌اند. کارتون‌های امروزی اما بیشتر در وجوه تکنولوژیکی خود ظهور کرده‌اند و بیش از آنکه ساختاری داستانی داشته باشند که عناصر و المانهای قصه در آن دیده شود از تخیلات شدید فن محورانه بهره می‌گیرد که سنخیت کمتری با دنیای واقعی کودکان دارد. به همین دلیل به جای ایجاد همذات پنداری و اثرپذیری اخلاقی- رفتاری در آنها به قوه تخیل کودک و پرورش ذهنیت ماورائی آنها بیشتر بها می‌دهد. لذا کمتر به «یادگیری» منجر می شود. به عبارتی دیگر قالب کارتونهای امروزی بیش از آنکه بر جنبه‌های شناختی و هویتی بنا شود به حیث هیجانی و سرگرمی مورد توجه قرار می‌گیرد.
البته سرگرمی در ذات برنامه های کودک قرار داد و نوعی بازتولید ابزار بازی در خود نیز هست اما وقتی به تنها هدف برنامه‌های تلویزیونی تقلیل یابد به تدریج اثر گذاری خویش را از دست می‌دهد و به کنش مندی تجربه های کودکانه کمکی نمی کند یکی از عناصری که به ماندگاری کارتون‌های قدیمی تر در ذهن می‌انجامد شخصیت پردازی کارتونی است که به مدل‌سازی تیپ‌های گوناگون کودکانه تکیه دارد قهرمان‌های دنیای کودکان در گذشته بیش از آنکه بر توانائیهای فوق طبیعی و ماورائی خودشناخته شوند به قدرت فردی مهارت‌های خود انگیخته استوار بودند و باورپذیری بیشتری داشتند ضمن اینکه جنس دغدغه‌ها و آرزوهای آنها به دنیای واقعی کودکان، نزدیکتر از عالم رویایی و فوق خیال کاراکترهای امروزی بود.
شخصیت‌های که به اسطورهای کارتونی بدل می‌شدند که دنیای آرمانی کودک را تسخیر می‌کردند، مجموعه این عوامل در نهایت به پذیرش و پردازش کاراکترهای کارتونی از سوی کودکان منتهی می شد. اما در عالم فرامدرن امروزی گویی اسطوره‌های کارتونی نیز سقوط کرده‌اند و قهرمانان خیالی نیز دیگر مرده‌اند. نگارنده معتقد است کارتونهای زمان کودکیش برعکس امروز بیش از آنکه برفرم و صورت بندی‌های تکنیکی‌اش تکیه کند به محتوی و عناصر داستانی خود توجه می‌کرد و لذا به درک تجربه کودکانه از دنیا و عالم انسانی کمک شایانی می‌کرد.
بخش دیگری از برنامه‌های کودک امروز به نمایش‌های عروسکی اختصاص دارد که البته بیش از آنکه به محصولات خارجی تکیه داشته باشد تولید تلویزیون داخلی است. در این ژانر کودکانه، مدرسه موشها، کلاه قرمزی و پسرخاله آثار برجسته‌ای هستند که محبوبیت بیشتری در میان کودکان دارند اما در سالهای اخیر چنین مجموعه‌هایی کمتر تولید می‌شوند و یادست کم آثار قدرتمند و قابل اعتنایی در این حوزه دیده نمی شود و در عوض گرایش غالب به سوی ساخت برنامه‌های اجرایی است که به جای ساخت شخصیت‌های کارتونی یا عروسکهای کودکانه به تربیت مجریان برنامه کودک می‌اندیشد. مجریان که با کاربرد زبان کودکانه و حرکات و اداهای بر ساخته آن توجه کودک را به خود جلب می کنند معمولا برای جذابیت کودکانه این برنامه از عروسک‌هایی نیز استفاده می کنند که به مجری در ارتباط بر قرار کردن با کودکان کمک کند. مهمترین نقطه آسیب پذیری چنین برنامه‌هایی مثل بسیاری از برنامه‌های اجرایی تکیه بیش از حد بر گفت‌وگو و حرف‌های تکراری است که به خصوصیات روانی شناختی کودک توجه نمی‌کند و موجبات خستگی و دلزدگی آنان را فراهم می کند.
کودکان عصر رسانه امروز بیش از آنکه تحت تاثیر والدین و همسالان خود باشند از شخصیت‌ها‌ی رسانه ای و قهرمان‌های تلویزیونی الگو می گیرند و به واسطه‌ی همانندسازی‌های رفتاری به تجربه جهانی واقعی دست می‌زنند. لذا برنامه کودک صرفا یک سرگرمی نیست تصویری از تجربه بشری است که نباید با تصورات فوق بشری از واقعیت، تهی شود.